การมิตรกับพระเจ้าสามารถจินตนาการได้ 2 ลักษณะดังต่อไปนี้ (1) ความรักของปวงบ่าวที่ต่อพระเจ้าและการที่พระองค์เป็นที่รักยิ่งของปวงบ่าว (2) ความรักของพระเจ้าที่มีต่อปวงบ่าวและการที่บ่าวเป็นที่รักยิ่งของพระองค์ แน่นอน คำถามมักเกิดขึ้นกับประเด็นที่สองเสมอ แน่นอน สรรพสิ่งทั้งหลายบนโลกนี้ล้วนเป็นสิ่งถูกสร้างของพระองค์ทั้งสิ้น หรือเป็นผลที่เกิดจากงานสร้างของพระองค์ ทุกสิ่งล้วนเป็นที่รักสำหรับพระองค์ แต่ความรักตามที่โองการและรายงานได้กล่าวถึงนั้น มีความหมายเฉพาะเจาะจงพิเศษนั่นหมายถึง การถอดถอนผ้าม่านที่ขวางกั้นออก และความสงบภายในของมนุษย์ ได้รับความเมตตาการุณย์จาก อาตมันบริสุทธิ์ของพระองค์

โองการอัลกุรอานและรายงานบางบทบางครั้งได้กล่าวถึง แนวทางแห่งความรักในพระเจ้าเอาไว้โดยรวม เช่น การเชื่อฟังปฏิบัติตามท่านเราะซูล (ซ็อล ฯ) หรือความรักที่มีต่ออัลลอฮฺ (ซบ.) ด้วยการประพฤติความดี หรือประพฤติสิ่งที่เป็นวาญิบ และละเว้นสิ่งต้องห้ามและสิ่งมักรูฮฺโดยสิ้นเชิง ซึ่งรายละเอียดปลีกย่อยของสิ่งเหล่านี้ สามารถศึกษาได้จากตำราต่างๆ ในอิสลาม

อีกนัยหนึ่ง การมีศรัทธาต่อพระเจ้าและวันแห่งการฟื้นคืนชีพ การยอมรับบรรดาศาสดา (อ.) ยอมรับสภาวะการเป็นศาสดาของท่านมุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) การยอมรับอำนาจวิลายะฮฺของทั้ง 12 อิมาม (อ.) การหลีกเลี่ยงการปฏิเสธ การตั้งภาคีเทียบเคียงพระเจ้า การฝ่าฝืน หรือปฏิเสธวิชาการเกี่ยวกับความศรัทธา การปฏิบัติโดยสมบูรณ์ตามคำสอนของอิสลาม การไม่เลือกที่รักมักที่ชังในการปฏิบัติบทบัญญัติของอิสลาม เชื่อฟังปฏิบัติตามโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้นกับอัลลอฮฺ (ซบ.) และเราะซูลของพระองค์ มีการขัดเกลาจิตวิญญาณและพยายามฝึกฝนจิตใจให้มีความสงบผ่องแผ้วเสมอ พยายามขจัดคุณลักษณะที่ไม่ดีไม่งามให้ออกพ้นไปจากตัวเอง คงไว้ซึ่งพฤติกรรมอันดีงามทั้งภายนอกและภายใจ สิ่งเหล่านี้คือสาเหตุสำคัญที่จะทำให้ตนเป็นที่รักยิ่ง ซึ่งตนได้พยายามแสวงความใกล้ชิดกับพระเจ้า นบี และบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ทั้งหลาย อีกนัยหนึ่งการกระทำเช่นนี้ก็เท่ากับว่ามนุษย์ได้ก้าวไปสู่ความเป็นมนุษย์ผู้สมบูรณ์ ตามเจตนารมณ์ที่ได้สร้างเขาขึ้นมา นั่นคือความใกล้ชิดกับพระเจ้า